Vanmorgen bracht de laptop in de tuin ons van Boijmans van Beuningen naar de Pindakaasvloer van Wim T. Schippers naar Booijmans TV http://bit.ly/kATAvd
naar het mannetje in de vloer.
Weet je wat, zei ik tegen zoon. Wij gaan naar de Pindakaasvloer kijken. Pindakaas moet het goed doen want wij zijn met twee jonge kinderen een grootverbruiker. Zoon wil altijd 'blauwe pindakaas' en dochter gaat voor de pot met de oranje dop.
Wij op pad naar het Museumpark. In de zaal met de Pindakaasvloer blikte zoon ternauwernood naar het kunstwerk en zei er beleefdheidshalve nog een halve zin over. Markus wist zich vooral het andere kunstwerk in het filmpje van de pindakaaskunstenaar, te herinneren: 'Waar is de zwevende steen?'
Terwijl ik nog wat in de pindakaasvloer achtergronden dook had hij de grote steen al gevonden. Me dunkt dat hij dit kunstwerk interessant vindt. Als je toch eens in staat bent de zwaartekracht op te heffen... De titel slaat de spijker op zijn kop: Het is me wat
Wij door naar het mannetje in de vloer. Markus liep opgetogen door de zalen: Waar zou nou het mannetje in de vloer zijn? Opeens was de zaal daar met negentien- eeuwse schilderijen en het gat. Zoon vond het even eng maar de nieuwsgierigheid overwon: ' ... ik heb nog nooit een man in een gat gezien!'; 'Hij is verbaast'; 'Waarom is hij van plastic?'; Wie heeft dit mannetje gemaakt?' Relevante vragen lijkt me en waar zouden we als ouder zijn zonder de begeleidende teksten. Op naar het volgende hoofdwerk van vandaag. Drie zalen verder kreeg mijn kleine man het op z'n heupen. 'Mam, mam, ik ga nog even naar het mannetje in de vloer kijken' en weg was ie
PS. een dag later in de tuin was mijn 4 jarige 'museumpje' aan het spelen met zijn jongere zus. Onder de glijbaan daar was de man in het gat ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten