'Galerie West is een van de beste galeries uit Nederland, met een gewaagd, avontuurlijk beleid, en een scherpe blik voor wat er toe doet in de kunst van het moment', las ik gisteren.
Een prima gelegenheid om zoon eens in te wijden in wat een galerie is.
In West werd Markus aangetrokken door het geluid van You can't pretend to be somebody else - you already are, een film als eerbetoon aan Nico de fameuze zangeres van The Velvet Underground. Meneer zat ademloos te kijken naar de neo - hippie beelden op het scherm. De combinatie van de nostalgische beelden en de muziek met dramatische ondertoon liet ook hem niet onberoerd: we keken en zwegen.
Hoeveel indruk iets heeft gemaakt weet je nooit bij jonge kinderen. Je kunt er veel instoppen maar wat ze eruit halen is aan hen zelf en het moment.
Terug bij de auto spraken we een man die net uit een boot stapte, een historisch binnenvaartschip, een Hagenaar. De man, architect had in de boot zijn atelier. Het gesprekje duurde een halve minuut.
Thuis tegen zijn vader wist Markus uitgebreid te verhalen over de architect en zijn boot met daarin een architectenbureau. De boot was geen woonboot maar je kon er in staan en werken.
Ieder zijn belevenis
(Nico: http://bit.ly/1910Mx)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten