Dankbaar joch

Afgelopen donderdag werd zoonlief (3) in Albert Heijn aangesproken door een mevrouw van 55 +. Hij mocht NIET schreeuwen in de winkel!!! Ik stond er nota bene naast. Schreeuwen? Ik heb gewoon een heel blij kind. Hij heeft de babbels van zijn vader en het extraverte van zijn moeder. Hij was me aan het helpen met de boodschappen en de kleine winkelkar was een raceauto ('Miiiieh'). Ik tegen die mevrouw: Spreek mij! aan; niet mijn kind. Ze wilde weglopen en ik zei het haar nog een keertje, beetje scherp, beetje fel. Die kijkt me nu nooit meer aan.

(Zal ik de eerstvolgende keer als ik dat mens zie, mijn kinders ophitsen tot heel hard schreeuwen, is toch wat je dan denkt ...)

Mijn zoon is echt een blij kind. Vandaag is hij met zijn vader vis gaan halen. Nadat hij een hele haring had verorberd zegt hij: ' Nu voel ik me stukken beter!'

Tijdens de maaltijd (we aten zeewolf met patatjes) hoor ik hem zeggen: 'Pappa, Mamma, dit vind ik heel lekker'. Dankbaar joch