Contrast

Het was een bijzondere middag, die naamgevingsceremonie volgens de Itsekiri traditie. Het pas geboren jongetje kreeg 3 namen, 1 van zijn ouders, 1 van de grootouders uit Nigeria en 1 van opa en oma uit Haarlem. Het was officieel een soort van kerkdienst maar zo ongedwongen. Mensen achter een tafeltje met een bekertje drinken en kinderen die met elkaar speelden. Blije gezichten, oprecht blije mensen. Er was contact onderling. Gewoon omdat het zo liep en ook omdat we iets deelden met elkaar namelijk dat pasgeboren jongetje waar we voor kwamen. Wat een contrast met de ceremonies waar ik onlangs weer van hoorde: 2 of zelfs 3 daagse huwelijken in het Amsterdamse met thema en kledingvoorschrift. Is dat bijzonder dan? En puur ...